تأثیر افزایش فاصلۀ کانون توجه بیرونی بر عملکرد و کینماتیک پرش افقی ورزشکاران ماهر

هدف از این پژوهش، بررسی دستورالعمل­های توجه بیرونی نزدیک و توجه بیرونی دور بر عملکرد و کینماتیک پرش افقی ورزشکاران ماهر می‌باشد. آزمودنی­ها شامل 15 نفر از دانشجویان عضو تیم بسکتبال و والیبال دانشگاه با میانگین سنی 4±23 سال بودند که به‌صورت هدفمند و در‌دسترس انتخاب شدند. تکلیف آزمون، پرش افقی بود که نه پرش در سه شرایط مختلف توجه بیرونی نزدیک، توجه بیرونی دور و کنترل انجام شد (در هر شرایط سه پرش). شرکت‌کنندگان هیچ دستورالعمل توجهی را در شرایط کنترل دریافت نکردند. در شرایط توجه بیرونی نزدیک، تمرکز روی مقیاس خط‌کشی‌شده روی کف‌پوش پرش و در شرایط توجه بیرونی دور، روی مخروطی در فاصلۀ پنج متری خط پرش بود. داده­های کینماتیک با استفاده از سه مارکر در مفصل زانو و هشت دوربین موشن آنالیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر نشان داد که شرکت­کنندگان در دو شرایط توجه بیرونی دور و نزدیک، به‌طور معناداری نسبت به شرایط کنترل، طول پرش بیشتر و حداکثر فلکشن کمتری دارند. نتایج پژوهش حاضر از فرضیۀ عمل محدود‌شده حمایت کرده و نشان می‌دهد که تمرکز روی اثرات حرکات در محیط عملکرد حرکتی نظیر پرش افقی را بهبود می­بخشد.